چند سالی بیش نیست که دنیای پزشکی با آمدن ربات فوق پیشرفته به مقابله با یکی از کشتنده ترین بیماری ها به نام سرطان پرداخته است . با سایبرنایف (CyberKnife ) بسیاری از تومور های سرطانی که هیچ گاه امید درمانی برای آنها وجود نداشته درمان می شوند و بدون شک یک جایگزین بسیار مناسب تری برای عمل های جراحی یا انجام شیمی درمانی میباشد . همچنین در بعضی مواقع تومور در نقاطی قرار میگیرند که دست جراح به آنها نمی رسد و این درحالی است که به راحتی با این ربات قابل درمان می باشند . رباتی که با بکار بردن به روز ترین تکنولوژی های پزشکی روز دنیا یعنی رادیو سر جری یا جراحی رادیویی به یکی از پیشرفته ترین دستگاه های پزشکی تبدیل شده . سایبرنایف یا چاقوی سایبری نامیست که بر این ربات فوق پیشرفته گذاشته اند .امروزه استفاده از دستگاه هایی با جراحی های غیر تهاجمی ( رادیو سرجری استریو تاکتیک ) بسیار مورد استقبال دانش پزشکی قرار گرفته است . سایبرنایف نیز یک روبات جراح با سیستم غیر تهاجمی است که از یک شتاب دهنده خطی با وزن سبک نصب شده بر روی یک ربات و یک جفت دوربین اشعه ایکس تشکیل شده است . عملکرد این ربات فوق پیشرفته در درمان بیماری سرطان به گونه ای بوده که میتوان به جرات این ربات را معجزه ای در علم مهندسی تجهیزات و ربات های پزشکی دانست . مطالب گفته شده در رابطه با این بیماری اهمیت بسیار بالا به وجود این دستگاه صحه میگذارد . دستگاهی که با اینکه بیش از ۱۳ سال از ساخت اولیه آن میگذرد و بیش از ۲۰ کشور جهان و ۱۷۰ مرکز فوق تخصصی سرطان از این تکنولوژی برای درمان انواع تومورهای سرطانی استفاده میشود اما متاسفانه در کشور ما که یکی از مشتری های ثابت این بیماری کشنده است پزشکان آشنایی چندانی با این تکنولوژی بسیار مهم ندارند.

خوابیدن با یک دستگاه حجیم به همراه لوله برای بسیاری از افراد اصلاً راحت نیست و نسبت پذیرش درمان توسط این روش بسیار پایین است.هم اکنون یک تیم از طریق سایت ایندگوگو مشغول جمع آوری هزینه برای تهیه کردن وسیله ای است که در اصل یک ماشین CPAP است که کلاً به شکل مینیاتوری در آمده و آنقدر کوچک است که به داخل بینی می چسبد. به طور قطع ،ما چندان باور نداریم که وسیله ای به این کوچکی توان باطری و کارایی لازم را داشته باشد تا درمان توسط CPAP را در سرتاسر شب ارائه کند.با این حال طراحان دستگاه ایرینگ بر این باورند که تکنولوژی زیر بنایی که از قبل وجود داشته این کار را ممکن می سازد این تیم قصد دارد که بر دستگاه های دمنده ی معروف که از نیروی کمی برای وارد کردن هوا به داخل  حفره های بینی استفاده میکند تکیه کند و اینکه چه باطری هایی می توانند برای انجام کار در تمام طول شب شارژ کافی داشته باشند .   از آنجاییکه این تیم تا کنون موفق شده بیشتر از نیم میلیون دلار در سایت ایند گوگو فراهم کند ، واضح است امید بسیاری وجود دارد که این امر تحقق یابد.

افرادی که تحت درمان با سی تی اسکن قرار می گیرند، دچار آسیب های سلولی می شوند. براساس نتایج یک مطالعه جدید، آسیب سلولی ناشی از سی تی اسکن در بیماران ممکن است به بروز سرطان و یا مشکلات دیگر سلامتی منجر شود.

مقطع نگاری به کمک تشعشع پوزیترون است. در این روش سیستم از تعداد زیادی آشکارساز جرقه‌ای،که بیمار را احاطه کرده‌اند، ساخته شده است.از طرفی می دانیم که به دنبال نابودی یک پوزیترون و یک الکترون، دو فوتون با انرژی ۵۱۱ کیلو الکترون ولت، در دو راستای مخالف، صادر می‌شوند. در روش مقطع نگاری به کمک تشعشع پوزیترون،اطلاعات نقش شده لازم برای بازسازی تصویر، بر اساس کشف همزمان دو فوتون مذکور،روی آشکارساز، بدست می‌آیند. مزیت عمده این روش تصویربرداری، گرفتن تصویر از عملکرد(function) و فیزیولوژی می‌باشد.در این روش ابتدا ماده پرتودارو، بوسیله تزریق یا تنفس وارد بدن می‌شود. بعد از مدت زمان کمی که بر حسب نوع پرتو داروی استفاده شده، متفاوت می‌باشد، پرتوداروی استفاده شده،در عضو هدف تجمع پیدا می‌کند (نوع پرتو دارو را بر این اساس انتخاب می‌کنیم که، عملکرد کدام عضو، مدنظر ماست.) پرتودارو، شامل رادیونوکلوئید (تابش کننده پوزیترون) است که بوسیله یک حامل وارد بدن می‌شود. بعد از تجمع رادیو ایزوتوپ در ناحیه هدف، رادیو ایزوتوپ تجزیه شده و ذرات پوزیترون تابش می‌کند. پوزیترون‌ها با الکترون ترکیب شده، پدیده نابودی، رخ می‌دهد. در این رخداد، دو فوتون گاما با زاویه ۱۸۰ درجه، تابش می‌شوند. هر فوتون ۵۱۱ کیلوالکترون ولت انرژی دارد. در صورتی که در دو آشکارساز مقابل هم، دو فوتون بصورت همزمان یا اختلاف زمانی در حد چند نانوثانیه، ثبت شوند، به اصطلاح رایج، یک "رخداد صحیح" بوجود آمده است. این دو ثبت که در مقابل هم واقع شده‌اند، تشکیل یک خط می‌دهند (line of response). مجموعه این رخدادها، در آشکار ساز، توزیع پرتودارو را نشان می‌دهند. در نتیجه ناحیه دقیق تجمع و مصرف پرتو دارو، اطلاعات فیزیولوژیکی از عضو مورد نظر را می‌دهد. برای نمونه اگر هدف مطالعه مغز باشد، از پرتوداروی حاوی گلوکز (که در فعالیتهای مغزی مصرف می‌شود )استفاده می‌کنند و توسط تصویر گرفته شده، ناحیه‌های فعال در مغز، در طی فعالیتی خاص مثل گوش دادن به موسیقی مورد مطالعه، مشخص می‌شوند.

رایِنس (rayence) یک شرکت کره ای در حال تولید اولین سیستم اشعه ی X با بازوی U شکل در ایالات متحده ی آمریکاست و مجوز سازمان FDA را نیز برای تولید این دستگاه دریافت کرده است. RU-300 برای اتاق های کوچک طراحی شده و قادر به حفظ دامنه ی حرکتی است،حتی در اتاق هایی با سقف ۸ پا. بازوهای موتوری این دستگاه می توانند به وسیله ی یک صفحه نمایش لمسی که درون یونیت تعبیه شده است کنترل شوند و یا کنترل آن ها از طریق یک ریموت کنترل از ناحیه ای با فاصله ی دورتر صورت گیرد.

چسب زخم متفاوتی تولید شده که کاربران با قرار دادن آن روی سینه خود می توانند به کنترل علائم حیاتی و همینطور وضعیت جسمانی‌شان بپردازند. فناوری به بخش های مختلف پزشکی نفوذ کرده تا بیماران بتوانند بهترین خدمات درمانی را در اختیار داشته باشند. گجت هایی مانند ساعت ها یا دستبندهای هوشمند به سنجش سلامت و همینطور علائم حیاتی کاربرانشان پرداخته و جدیدترین اطلاعات را در اختیار آنها قرار می دهند. گجت های بسیاری نیز عرضه شده اند که دارای چنین وظیفه ای هستند.

محققان موفق به ساخت لنز کریستال مایعی شده اند که می تواند در درمان دور بینی ناشی از کهولت سن موثر باشد. محققان مدت هاست که به قابلیت جایگزینی لنزهای چشمی کهنه و آسیب دیده با لنزهای مصنوعی که توانایی بیشتری از ترمیم بینایی دارند، پی برده اند. اکنون لنزهای الکترونیکی که در موارد زیادی از تلسکوپ تا نمایشگرهای مجازی ساخته می شوند، وعده توسعه cybernetic بدن انسان را داده اند که از قابلیت درمان دوربینی در اثر افزایش سن و کهولت را برخوردار است. پیر چشمی، دوربینی و اختلال دید بر اثر بالا رفتن سن است که با از دست رفتن تدریجی خاصیت ارتجاعی عدسی چشم، قدرت تطابق کم می‌ شود. پیر چشمی، بخشی از روند طبیعی افزایش سن است و در هنگامی که عدسی چشم قابلیت انعطاف خود را به تدریج از دست می‌ دهد، اتفاق می‌ افتد. معمولا این حالت از سن ۴۵-۴۰ سالگی شروع می‌ شود. در نتیجه افراد با دید طبیعی (بدون ضعف چشم) احتیاج به عینک مطالعه پیدا کرده و افراد نزدیک‌ بین یا دوربین احتیاج به دو عینک یکی برای دور و یکی برای نزدیک یا عینک دو دید پیدا می‌ کنند.

مشارکت طراحی کمبریج با همکاری یک شرکت صنعتی در انگلستان،یک نمایشگر پوشیدنی ضربان قلب به همراه نرخ تنفسی طراحی کرده است.در گذشته بیمارستان ها و کلینیک ها به علت محدودیت در نمایش نرخ ضربان قلب ، مراقبت روی بیشتر بیماران تنفسی دچار مشکل بوده اند اما خوشبختانه با ساخت این دستگاه نرخ تنفسی به عنوان یک فاکتور باعث توجه بیشتر به بیماران تنفسی خواهد شد.

بخشی از شرکت FujiFilm SonoSite  به نام IViz ، پس از تصویب در اروپا ؛ موفق به کسب نشان CE برای دستگاه سونوگرافی پرتابل جدید خود شد. از مشخصات دستگاه سونوگرافی Iviz می توان به وضوح تصویر بالا ، صفحه لمسی و خروجی های HDMI ، پورت USB و قابل اتصال از طریق WiFi ، بلوتوث و شبکه بی سیم اشاره کرد همچنین با توجه به اندازه کوچک ، این دستگاه برای بکارگیری در محیط هایی از قبیل آمبولانس های هوایی و کلینیک های سیار که امکان استفاده از سونوگرافی های بزرگ وجود ندارد ، بسیار مناسب است.

به طور معمول اکو کاردیوگرافی از روی قفسه سینه توسط اولتراسوند تشخیص قلبی است و اکو کاردیوگرافی توسط مری با ابزار با ارزشی انجام می شود. با مقایسه کردن tee با اکو کاردیوگرافی از قفسه سینه میفهمیم که تصاویر بهتری از ساختمان پشت قلب ارائه می شود، به دلبل اینکه مری نزدیک پوستر و مدیال قلب است و از طرفی استخوان و ریه نیز در تصاویر قلب تداخل ایجاد نمی کنند. این نزدیکی از تصاویر با فراکانس زیاد امکان استفاده داده است و توانایی تشخیص بهتر سه بعدی را امکان پذیر کرده است.

پمپ سرنگ با پیشرفت علم پزشکی داروهای حساسی کشف شده اند که برای تزریق آنها به بیمار دقت زیادی لازم است. در تزریق این دارو ها عموما دو مشکل عمده وجود دارد: یکی آنکه نیمه عمر بسیاری از آنها کوتاه است و سریعا در سطح سرمی اثر می گذارند، به طوری که چند دقیقه تاخیر، تعجیل یا عدم دقت در دز تزریق شده، اثربخشی دارو بر بیمار را تغییر خواهد داد. دوم اینکه با توجه به حجم کم این داروها، سرعت تزریق نیز نقش بسیار زیادی در اثر بخشی داروها دارد، به طوری که با کمی خطا در سرعت تزریق، یا دارو اثر لازم را نخواهد داشت یا اینکه اثرات سوء over dose به وجود خواهد آمد. امروزه دستگاه های مختلفی ساخته شده اند که با استفاده از یک سیستم میکروپروسسوری، دقت بالایی در سرعت و حجم تزریق انواع داروها، برای بیماران مختلف فراهم کرده است. از متداول ترین این دستگاه ها، انواع اینفیوژن پمپ، پمپ سرنگی، PCA(برای تزریق داروهای ضد درد)، پمپ تالاسمی، پمپ انسولین و پمپ های implant (که در داخل بدن کاشته می شوند) را می توان نام برد. اساس کار این دستگاه، تزریق دارو با استفاده از سرنگ می باشد. از آنجا که عموما قطر داخلی سرنگ استاندارد و ثابت است، می توان با تنظیم سرعت خطی حرکت پیستون سرنگ، سرعت تزریق را کنترل نمود. به طور معمول این دستگاه ها برای تزریق داروها در حجم های کم استفاده می شوند، چراکه عموما از سرنگ های 5 سی سی تا 50 سی سی استفاده می کنند. از آنجایی که دقت این دستگاه ها در حد 0.1 cc/h می باشد، در استفاده از آنها عموما داروها کمتر رقیق می شوند که این خود مزیتی است. چرا که دربسیاری از موارد، حجم زیاد مایعات بسیار مضر است و اگر بتوان داروهای بیمار را بدون آنکه دقت دستگاه به هم بخورد در حجم کم به بیمار تزریق کرد، تاثیر بسزایی در کیفیت درمان خواهد داشت.