نگاهی بر تازه های دنیای مهندسی پزشکی

کوچک ترین مانیتور قلبی :

پس از تلاش های فراوان در زمینه ی کوچک سازی فناوری های قلبی و به دنبال آن ، عرضه ی ضربان سازهای فوق کوچک (پیس میکرهایی به اندازه ی یک قرص که در قلب کاشته می شوند) ، سیستم جدید "لینک" (Linq) را می توان آغاز صنعتی جدید در حوزه ی ایمپلنت های تشخیصی و نظارتی دانست.
امروزه به لطف این دستاورد جدید ، پزشکان می توانند در صورت مشاهده هرگونه نارسایی و یا احتمال حمله ی قلبی ، با کاشت این نمایشگر بسیار کوچک (کوچکتر از یک باتری AAA) در قفسه ی سینه بیمار ، به مدیریت بیماری بپردازند و شاید بتوان گفت در آینده ای نه چندان دور ، افراد سالم نیز خواستار تعبیه ی این ابزار در بدن خود خواهند بود.

توسعه و تجهیز این مانیتورهای قلبی به حسگرهای پیشرفته تر ، مجموعه ارزشمندی از اطلاعات بیومتریک را برای افراد به ارمغان خواهد آورد که با کنترل مواردی همچون ضربان قلب و میزان کالری سوخته شده می توان ضمن بهبود کیفیت مراقبت های بهداشتی ، به مدیریت سلامتی و بیماری افراد پرداخت و یا با برنامه ریزی این ابزار و فراهم ساختن امکان مراقبت از راه دور توسط پزشکان ، زندگی مستقلی برای بیماران و حتی سالمندان رقم زد. همچنین با کمک اطلاعات ارائه شده توسط این مانیتور قلبی ، همچون "چگونگی واکنش بدن به داروهای خاص" یا "چگونگی تأثیر تغییرات شیوه ی زندگی بر سلامت بیمار" و ... می توان مدل پزشکی "تشخیص مبتنی بر علائم" را به مدل "مراقبت پیشگیرانه" تبدیل کرد.

تحولی در ثبت سیگنال های مغزی :

سال 2011 میلادی را می توان سرآغاز مجموعه ای از تلاش ها و تحقیقاتی دانست که امروز منجر به ابداع ابزاری جدید به منظور بهبود و تسهیل شرایط ثبت سیگنال های مغزی شده است.
هنگامی که دو دانشجو مشغول طراحی و اجرای یک سری آزمایش در آزمایشگاه علوم اعصاب بودند ، به دلیل عدم دسترسی به تجهیزات مناسب برای ثبت سیگنال های پیچیده ی مغز موش ها ، به مشکلی بزرگ برخورد کردند ؛ چرا که هزینه ی خرید هر یک از این تجهیزات ، به طور تقریبی 60،000 دلار بود و آنها حداقل به چهار دستگاه نیاز داشتند. بنابراین تصمیم به ساخت ابزاری ارزان قیمت گرفتند. هم اکنون پروژه ی آنها با نام "Open Ephys " (مخفف الکتروفیزیولوژی منبع باز) به جامعه ی دانشمندان علوم اعصاب اهدا شده است. 

ابزار ساخته شده توسط این دو نفر ، در واقع شامل یک برد اصلی است که سیگنال های الکتریکی تولیدی توسط الکترودهای کاشته شده در مغز را دریافت و آن ها را  تقویت ، فیلتر ، تسهیم و دیجیتالی می کند و برای پردازش بیشتر به یک رایانه می فرستد. این سیستم که هزینه ی آن حدود 3،000 دلار تخمین زده شده ، به کمک یک ریزتراشه ، چهار مرحله ی فوق را انجام می دهد. این ریزتراشه ، اطلاعات را از 64 الکترود دریافت کرده و به سیگنال دیجیتالی تبدیل می کند و آشفتگی سیم کشی های معمول را از بین می برد.

پنجاه نمونه ی اولیه این سیستم ، در سال 2013 آزمایش های مختلفی را با موفقیت پشت سر گذاشت و بهار امسال نیز 100 نسخه ی بهبود یافته آن به آزمایشگاه های علوم اعصاب در سراسر جهان عرضه شده است.
تلاش در جهت سازگاری این سخت افزار با نرم افزار های تجاری مختلف و همچنین تلاش در جهت رسیدن به استاندارد طلایی از برنامه های پیش روی این پروژه به حساب می آید.